Tarokokloof

Vandaag hebben we een aantal mooie plekken rond de Tarokokloof bezocht. We zijn gestart met het lopen van een korte "trail" van 40 minuten waarbij we allerlei soorten bomen en planten tegenkwamen, maar ook vooral heel veel vlinders. In Taiwan zijn er wel zo'n 200 soorten vlinders te vinden. Natuurlijk hebben we die niet allemaal gezien, maar een heel aantal mooie vlinders die we nog niet eerder gezien hadden wel. Daarnaast hadden we vanaf allerlei plaatsen zicht op de bergen om ons heen en de rivier onder ons. Waar overigens niet zo heel veel water in stond, net zoals dat ook bij heel veel andere rivieren het geval is. Omdat Taiwan omringt wordt door water en daarnaast veel gebergtes kent verliezen zij veel van hun water. In de zomer komen zij, volgens Joe, ook regelmatig water te kort. Daarom zijn er ook heel veel dammen in Taiwan om het water zoveel mogelijk vast te houden. Daarnaast valt er in de zomerperiode, waarin ook veelvuldig tyfonen voorkomen, wel heel veel water. De rivieren staan dan vol water, er zijn vaak wegen afgesloten e.d. iets wat nu, als je op de rivier kijkt nauwelijks voor te stellen is. Tegelijkertijd zijn er ook veel wandelpaden e.d. afgesloten omdat de tyfoon in oktober heel veel schade achter heeft gelaten die nog niet hersteld is. Na de eerste wandeling zijn we een klein stukje verderop weer gestopt met de auto. Danielle had op internet gezien dat er een hele grote hangbrug is waar zij graag over heen wilde lopen. De hangbrug die zij bedoelde was niet mogelijk. Deze hangbrug is het begin van een trail van minimaal 5 uur lopen en dan moet je een ervaren loper zijn. Daarbij moet je inschrijven voor deze trial en mogen er maximaal 92 personen per dag deze trail lopen. Dat past al helemaal niet in ons schema, naast dat we ook niet ervaren genoeg zijn. Gelukkig is er nog wel een andere hangbrug waar we over heen kunnen lopen. Al is het alleen maar op en neer, je bent er toch over heen gelopen. Voor ons staat een groep Koreaanse toeristen dus het is even wachten. Er mogen maar maximaal 8 personen tegelijk de brug op. Joe vertelt ons dat we nog geluk hebben. De brug is een tijd geleden op televisie geweest in China en nu komen er busladingen vol toeristen op de brug af. Waarbij de wachttijd om de brug over te kunnen enorm is. Nu hebben we maar 2 groepjes voor ons. Robin besluit om de brug niet op te gaan, ik ben ook geen liefhebber maar doe het wel. Deze brug valt ernorm mee en schommelt niet eens zo heel erg. Maar de rivier ligt wel ver onder ons. maar niet teveel naar beneden kijken. Danielle kent helemaal geen angst en geniet er erg van. Achteraf waren we er echt op tijd. Op de terugweg komen we namelijk weer langs de brug en dan staan er 6 bussen geparkeerd, tel maar uit hoe lang de rij dan is.
We rijden door voor een volgende korte wandeling. Deze wandeling is genoemd naar de zwaluw. We lopen door allerlei tunneltjes heen, vrij hoog boven de rivier. In de tunnels zijn uitsparingen waar je naar beneden kan kijken. Net als tussen de tunnels overigens. Deze wandeling mag je alleen lopen met een helm op, ivm evt. naar beneden vallen stukken steen. Niet echt charmant, maar ja, iedereen loopt er zo bij.
Na dit korte uitstapje op weg naar een volgende stop. In dit geval een klein museum hoog in de bergen waar te zien is hoe de aboriginals, die ook nu nog in dit gebied wonen en werken, in het verleden geleefd hebben. Daarbij is te zien dat zowel mannen als vrouwen tatoeages in het gezicht hadden. Zeker bij de vrouwen, vanaf 16 jaar, was een flink stuk van het gezicht bedekt. De tatoeages werden met spijkers in het gezicht gezet en ieder jaar herhaald om het zo diep mogelijk in de huid aan te brengen. Zowel de tatoeages zelf, als de manier van aanbrengen zijn verre van aantrekkelijk. Gelukkig behoort dit tot het verleden en brengt de huidige generatie deze tatoeages niet meer aan.
De volgende stop is een gedenkplaats voor de wegarbeiders die zijn omgekomen bij de aanleg van de weg van het oosten naar het westen van Taiwan. Er is een soort tempel tegen de bergwand gebouwd waaruit een fontein naar beneden loopt. Vervolgens loopt er een pad van de tempel naar een boedistische beltoren om tenslotte uit te komen bij een tempel. Helaas is ook dit pad dicht door de schade van de tyfoon. We kunnen alleen van een afstandje naar het monument kijken en foto's maken. Wel kunnen we vanaf de tempel richting de beltoren lopen. dat deel van het pad is wel open. Daarvoor moeten we eerst met de auto een enorme berg op, dit met een paar bochten flink stijgt. Gelukkig zit er behoorlijk wat vermogen in de auto en is Joe heel ervaren in het naar boven rijden.
Boven gekomen blijken we opnieuw een hangbrug over te moeten om het stuk van het pad te kunnen lopen. En deze hangbrug wiebelt wel enorm. Reden voor Bert en Danielle om er dan juist op te gaan springen en flink te wiebelen. Ik kijk strak voor mij uit en loop naar de overkant. Daar aangekomen hebben we een klim van 800 meter voor ons liggen. En een flink steile klim ook. Maar het is wel de moeite waard. Vanaf de beltoren is er een mooi uitzicht over de omgeving. En het is ook gewoon leuk om zo'n stukje berg en de steile klim te overwinnen. In de beltoren hangt een enorme bel die je ook kunt luiden. Natuurlijk moet dat gebeuren en in het hele gebergte weet men nu dat wij daar bovenin bij die bel staat. Wat een enorm geluid.
Tot slot lopen we nog een trail van ongeveer een uur. Deze loopt langs de rivier, waardoor we een mooi uitzicht hebben op de loop van het water en de enorme rotsblokken die in de loop van de eeuwen naar beneden zijn gevallen. Het water is er ernorm helder en op sommige plaatsen heel erg diep. Vooral deze plekken kenmerken zich door de diep blauwe kleur van het water daar. Aan het eind kunnen we ook richting de rivier zelf lopen en liggen er rotsen waar je op kunt klimmen. Na een korte onderbreking lopen we vervolgens dezelfde route weer terug.
Vanaf dat punt keren we weer terug naar het hotel. Het blijkt met een flinke wachttijd tussendoor al met al nog een uurtje rijden. Tijdens de rit staan we een flinke tijd stil, op het moment dat we door mogen rijden hebben ze net een stuk rots opzij gesleept wat naar beneden was komen vallen. Gelukkig geen slachtoffers, maar zo je dat het toch echt kan gebeuren dat er iets naar beneden komt.
In het hotel hebben we rustig aan gedaan en hebben we weer gebruik gemaakt van de bubbelbaden op het dak. Daarnaast hebben Bert en Robin ook nog gezwommen in het binnenbad.
Vanavond ook weer in het hotel gegeten, deze keer het westerse buffet. Wel oke, het is niet echt Chinees, maar westers is het ook niet. Laten we het maar westers-chinees noemen. Maar we hebben allemaal lekker gegeten. Waarbij door met name Danielle en Bert het toetjesbuffet, inclusief ijs van Hagen-Daz, veel eer aan gedaan is.
Nu ligt iedereen inmiddels te slapen om mij heen en ik schrijf nog even dit verslag van vandaag.