Cathwel, de 101 en de Shilin night market

Door: Elza

Blijf op de hoogte en volg Bert, Elza, Danielle en Robin

20 December 2016 | Taiwan, Taiwan

Vandaag stond de ochtend in het teken van een bezoek aan Cathwel, het kindertehuis waar Robin vandaan komt. Deze keer zijn we op weg gegaan met een taxi. Een wens van Danielle, die makkelijk in te willigen was. Gewoon je hand op steken en er stopt een van de vele taxi's voor je. Vervolgens is het dan maar afwachten wie er achter het stuur zit en hoe het gedrag in het verkeer is. Nou deze chauffeur hield enorm van opschieten. Van de rechter, naar de linkerrijstrook, doorgetrokken strepen zijn er om te overschrijden. Alles om maar zo snel mogelijk op te kunnen schieten. Gelukkig bracht hij ons heelhuids voor de deur van het Jonah-house. Daar werden we ontvangen door Cecilia, de social-worker die betrokken is (geweest) bij de adoptie van Robin en door Franky, eveneens een social worker. Franky schuift aan omdat zijn Engels beter is dan dat van Cecilia en hij morgen ook mee zal gaan om te vertalen bij de ontmoeting met de tante van Robin en haar man. Cecilia heeft Robin al baby gekend en is onder indruk van hoe groot en volwassen hij geworden is. En, dat horen we niet voor het eerst sinds we in Taiwan zijn, dat hij ook een knappe jongen geworden is. (En eerlijk gezegd, als ik rondkijk op straat, dan deel ik als trotse moeder natuurlijk volkomen deze mening) Vandaag hebben we al een en ander voorbesproken om een beetje een beeld te hebben van wat de dag morgen gaat brengen. Robin was voor aanvang van het bezoek niet nerveus, maar nu we op de bank zitten en het gesprek voeren zijn de zenuwen toch aanwezig. Alhoewel hij goed Engels spreekt lukt dat opeens toch minder goed nu. Gelukkig kan ik hem ondersteunen en komen we er samen uit. Het is eigenlijk nog heel onwerkelijk dat hij morgen met zijn tante aan tafel zal zitten en met ondersteuning van Franky een aantal dingen te weten kan komen over zijn moeder en haar familie. Cecilia heeft zijn moeder ook persoonlijk gekend en vertelt vandaag al een en ander over wat zij zich nog kan herinneren van haar. En in een aantal dingen herkennen we Robin en schieten we ook in de lach. Duidelijk is wel dat de familie geen eenvoudige tijden gekend heeft en zich, volgens Cecilia, ook bezwaard voelt dat zij niet voor hem konden zorgen. Natuurlijk hoeven zij zich niet bezwaard te voelen en toch voelt het goed om dat te horen. We hebben voorafgaand aan ons bezoek aan Taiwan al een foto gekregen van de familie van Robin. Daarop zien zij ze er goed verzorgd uit en is de indruk dat hij daar toch prima bij had kunnen passen. Iets wat best confronterend was op het eerste moment dat we de foto onder ogen kregen. Maar nogmaals, natuurlijk hoeven zij zich niet bezwaard te voelen. Wij zijn enorm blij dat hij bij ons is en dat we zijn ouders mogen zijn. Na het gesprek wil Robin graag het kindertehuis zien en neemt Franky ons mee over de verschillende verdiepingen. Het Jonah house biedt onderdak aan kinderen/jongeren van 0 tot 18 jaar. We spreken naar elkaar uit hoe fijn het is dat hij geadopteerd is en niet hier hoeft op te groeien. Tijdens onze rondleiding zien we vooral de jongeren kinderen, want de anderen zijn naar school. Al met al indrukwekkend wat ze allemaal voor de kinderen doen. Zuster Rosa, de directrice, is ook in huis. Ze is inmiddels 67 en werkt nu parttime, 2 dagen in de week. Na een korte ontmoeting en een foto vertrekt zij weer naar elders. Aan het eind van het bezoek blijkt er een kadootje voor klaar te staan. De kinderen krijgen ieder een usb-stick met het logo en wij krijgen een thee-set met vier mokken. Deze zijn gemaakt door een vrijwilliger van het kindertehuis. Zij stelt deze sets ter beschikking om aan adoptieouders te geven als dank voor het feit dat zij een kind opvangen in een gezin. Ook nu is mijn tekst onveranderd. Wij hebben geen dank nodig, wij zijn eerder andersom dankbaar dat wij de ouders van onze kinderen mogen zijn. Robin vindt de mokken erg leuk, dus ze zijn direct van eigenaar gewisseld en we hebben ze aan hem gegeven. Franky en Cecilia geven ons de tip om niet direct terug te gaan naar het hotel maar nog rond te kijken in een straat achter het kindertenhuis. Een terechte tip, er is een authentieke straat vol met eettentjes en winkeltjes. Waar je overigens wel een knijper op je neus nodig had. De specialiteit die er verkocht wordt is stinky tofu. Wij begrijpen waarom ze het zo noemen. Tevens hadden we als tip gekregen om buuble-tea te gaan halen. Ook een specialiteit (Overgens ook te koop in de Chinese wijk in Den Haag). Wij kennen het allemaal niet en zijn benieuwd hoe het smaakt. Het blijk zoete thee met melk te zijn waar een soort gelly-beans inzitten. De thee valt in de smaak, de gelly niet. Geen nood, je kunt ze ook gebruiken om weg te schieten met een rietje. Ik hoor er even niet bij.
Daarna weer terug naar het hotel met een andere taxi met een chauffeur die vele malen rustiger rijdt. Na een korte pauze zijn we weer vertrokken richting de metro. Eerst nog geprobeerd om geld te wisselen, dat blijkt niet eenvoudig te zijn en Bert komt zonder Taiwanese dollars terug uit de bank. Nu eerst maar naar de 101. Tot een paar jaar terug de hoogste toren ter wereld. Maar nog steeds enorm hoog. Je raadt het ws al, 101 verdiepingen. Waarbij de laatste 10 verdiepingen niet bereikbaar zijn voor bezoekers. We beginnen de weg naar boven met de lift naar de 89ste verdieping. Zonder te overdrijven, in 45 seconden zijn we boven. In de lift zit een schermpje waarop je mee kunt lezen hoe snel hij gaat. Eenmaal boven worden we geconfronteerd met een enorm mooi uitzicht. Ook vandaag is het een zonnige dag dus kunnen we de hele omgeving overzien. In een woord geweldig en eigenlijk niet in woorden uit te drukken. En daarmee is een jarenlange wens van Robin ingewilligd. Het houdt daar echter niet mee op. Op de onderste vier verdiepingen zijn hele dure winkels gevestigd. Cartier, Dior, Gucci, enz. Bert, Danielle en ik zien er niet zoveel in en we begrijpen eigenlijk niet wat hij er in ziet. Waarop hij zegt, ik vind het gewoon leuk om al die lelijke dingen te zien, die mensen dan ook nog voor heel veel geld willen kopen. Oke, zo kun je er ook naar kijken. Alle winkels en de omgeving rond de 101 zijn in kerstsfeer en tot onze verbazing komen we ook nog een kerstmarkt tegen. Georganiseerd door de franse alliantie van Straatsburg. Echt maf om, bij 28 graden, een kerstmarkt te zien met de bekende houten blokhutten. kerstverilcihting en sneeuwpoppen. Met als klap op de vuurpijl ook produkten met een Nederlandse verpakking.
Vele foto's rijker zijn we voor een korte pauze naar het hotel gegaan. Na een half uurtje rust richitng de Shilin night market. Wij dames hadden het er prima naar ons zin, samen met 1000-en andere bezoekers. De heren waren wat minder onder de indruk van dit shopping geweld. Ik heb in het verleden eerder de Shilinnightmarket bezocht, maar vind het wel minder leuk qua soort winkeltjes, dan dat ik mij herinnerde. Weer terug in het centrum van Taipei schuiven we nog een restaurantje binnen om te eten en zitten nu op de hotelkamer. Moe van de in totaal 12 km die we vandaag gelopen hebben richting alle activiteiten en het metrostation. Naast ons ligt een lijstje met vragen voor morgen. Robin probeert zich een beeld te vormen hoe het zal zijn, maar dat lukt niet echt. Het idee dat hij nu heeft is dat hij deze tante een keer zal ontmoeten en dat het daarna afgesloten wordt. De tijd zal leren hoe het echt zal gaan. Eerst de dag van morgen maar met de ontmoeting, een gezamenlijk bezoek aan de laatste rustplaats van moeder en een lunch. En nu eerst nog even niks en straks naar bed. Het is hier inmiddels 23.30, terwijl het bij jullie pas 16.45u is, willen zij zo onderdehand wel naar bed.

20 December 2016 - 17:09

Astrid:

En weer een indrukwekkende dag met morgen nog één voor de boeg, jeetje pas 4 dagen in Taiwan en al zoveel indrukken rijker. Dit wordt echt om nooit te vergeten en wat ben ik blij het een beetje mee te mogen maken met de mooie verslagen. xx

20 December 2016 - 17:44

Dorien:

Je verslag ontroerd me.
Zo mooi om mee te mogen lezen.

20 December 2016 - 17:54

Tineke:

Spannend morgen Robin!

20 December 2016 - 18:22

Amber :

Spannende dag morgen!!!!

Liefs Amber

20 December 2016 - 19:00

Maarten En Ria:

Namens Maarten moet ik zeggen dat hij ontzettend geniet van jullie belevenissen en de foto's, grandioos!

Liefs van ons

20 December 2016 - 19:16

Marien Kollenstaart:

Lieve familie, beste Robin en Daniëlle, Elza en Bert
Wat bijzonder om te lezen wat jullie meemaken. Wat een indrukken...waarbij het echt gaat om wat belangrijk is in je leven. Liefde, je roots, wie je bent, familie. Ik wens jullie alles toe wat jullie nodig hebben, veel plezier, rust, liefde en moed. Geniet van het land, de mensen, de ontmoetingen met familie, het samen zijn. Gods zegen bij alles, Hij is overal nabij.

20 December 2016 - 20:09

Linda:

Ook voor morgen weer een spannende dag voor jullie. En misschien kunnen we ook eens gaan schieten met jelly op het werk hahaha lijkt me leuk.
Mooie foto's en wederom mooi geschreven.