Kindertehuis en Tamsui

Vanmorgen om 8.15 begon onze dag met een ontbijt. Anders dan we gewend waren geen meer of minder groot buffet maar een keuze tussen menu a of b. Allemaal voor menu a. Een halve quesqilada met kaas en bacon. Niet genoeg voor de grote eter, Dave. Met wat schuiven van bord naar bord ging alles op. Quesqilada, worstjes, cake en fruit. Om vervolgens een deur verder bij de bakker de rest van het ontbijt te halen voor Dave. Afgelopen jaar hebben we in de wijk waar we toen verbleven maar 1 bakker gezien. Nu zitten er al drie naast elkaar. Daarna op weg naar het metrostation om voor 2 dagen kaarten te halen. Het is een ideale manier om je te verplaatsen in Taipei. Om half 11 hadden we de afspraak op het kantoor van CSS behorend bij het kindertehuis. We hadden een afspraak over de ontmoeting met Daniëlle haar moeder. Omdat we 6 een beetje grote delegatie vonden voor het gesprek hebben we ons opgedeeld. Bert is met Robin en Babette naar de 101 gegaan. Onder in deze toren zijn vele duren winkels te vinden als Gucci en Prada. Ons maak je er niet blij mee, Robin en Babette wel. Dus een prima optie om het zo te doen. Daarbij moesten we naar dit metrostation om bij het kantoor te komen, dus gewoon samen de metro in. Op kantoor kregen we allereerst een paar films te zien over het werk van CSS en een rondleiding door het verbouwde kantoor. Vervolgens het gesprek over de ontmoeting. Georgy vertelde ons, wat we al hadden gelezen in een eerdere mail, dat moeder nog 3 kinderen heeft gekregen. We tussen de 5 en 1,5 jaar oud. Helaas hebben alledrie de kinderen door handicaps extra zorg nodig. Moeder blijkt in een sociaal belaste situatie te verkeren wat we in het gesprek doorgesproken hebben, gevolgd door de beste omstandigheden voor een ontmoeting. Zo als het er nu naar uit ziet zullen we haar en haar gezin op het kantoor ontmoeten op 6 of 7 augustus. De afspraak moet nog worden gemaakt, we hopen op het goede. Volgens Georgy wil moeder Daniëlle graag ontmoeten en is haar huidige man op de hoogte van Daniëlle. Het fotoboek wat Daniëlle vorig jaar gemaakt heeft is ook al door hen bekeken in een eerder stadium. Daniëlle is blij dat de ontmoeting in principe plaats gaat vinden en is vooral benieuwd hoe ze er uit ziet. Komende weken nog even de tijd om na te denken welke vragen ze nog meer wil stellen.
Na het gesprek hebben we elkaar onder de 101 weer getroffen. Na een tussenstop bij de Starbucks met frappucino en andere koude dranken elkaar bij gepraat en zijn we in de metro gestapt richting het kindertehuis. We hadden daar ruim de tijd voor, dus halverwege uitgestaot voor een wandeling langs wat mooie gebouwen. Dat is voor een deel gelukt, echter was het niet mogelijk om de rivier lopend over te steken dus maar weer terug naar het metrostation. Gelukkig was er voldoende schaduw om in te lopen, want ook vandaag weer tropisch warm. Vervolgens door naar het metrostation waar we hadden afgesproken met Kate, een van de socialworkers. Zij neemt ons mee naar het kindertehuis om ons rond te leiden. Het kindertehuis is niet bereikbaar met de bus dus dat werden twee taxi's. Eveneens een prima vervoermiddel. Op elke hoek van de straat staan er wel een aantal gele taxi's om zo in te stappen. In het kindertehuis was er de gelegenheid om met de baby's te knuffelen. Ik vind dat wel dubbel. Het is heerlijk om te tutten met de kinderen. Maar je weet ook dat al deze vertederende kindertjes niet op kunnen groeien bij hun eigen moeder. Zo onvoorstelbaar. Babette verloor al snel haar hart aan een meisje met een flinke bos haar en was er bijna niet weg te slaan. Datzelfde gold voor Daniëlle en Dave, een van de jongetjes trok al hun aandacht. Daarna eerst nog even gekeken bij de babietjes tot 3 maanden om vervolgens met de iets grotere kinderen van rond de twee jaar te spelen. Dave had zijn hoedje op en dat was mooi speelgoed. Hoedje op bij een van de kinderen en dan weer terug op Dave zijn hoofd. Een flinke motorische uitdaging voor ze.In de speelruimte stond een piano. Robin heeft er nog even op gespeeld en kreeg al snel hulp van een van de kinderen die het ook wel wilde proberen.
Na een kleine anderhalf uur weer richting de metro. Omdat we toch al een eind op weg waren, zijn we doorgegaan naar Tamsui. In de hoop dat Daniëlle daar nu wel de zonsondergang kon fotograferen. Dat was vorige keer mislukt omdat de zon al onder was. Nu was het veelbelovend, echter net voor dat de zon onderging verdween deze achter de wolken. Gelukkig waren er voor die tijd al een paar mooie foto's gemaakt. Tamsui is ook voor de Taiwanezen zelf een uitgaanspunt volgens mij. Een soort boulevard vol met eetkraampjes en winkeltjes en volop mensen die daar langs lopen. We hebben onze grens verlegd en hebben er een soort inktvis gegeten. Er liep iemand rond die vroeg of we wilden proeven. Dave was de held en zei ja. Vervolgens bleek het best lekker te zijn en wel wat weg te hebben van kibbeling. We hebben met elkaar een kleine portie opgemaakt. Inmiddels was bij de meesten wel de behoefte aan eten ontstaan. Tussen de afspraken door en de flinke beker vol bij de Starbucks was er weinig van eten gekomen. We konden niet echt een restaurantje vinden en de eetkraampjes spraken ons niet allemaal zo aan. Dus werd het jawel de McDonald naast het metrostation, niet alleen bekend eten, ook een makkelijk herkenningspunt voor Dave en Daniëlle die nog waren blijven hangen voor de laatste foto's van de zon die achter de wolken verdween. Daniëlle heeft net voor de vakantie nog een nieuwe lens voor haar camera gekregen/gekocht (alvast voor haar verjaardag want het is te leuk om hem hier te kunnen gebruiken) en die moest nog even uitgeprobeerd worden op de zon. Het eten smaakte iedereen prima, beter dan gisteren.
Vervolgens een lange metrorit naar het hotel. Morgen hebben we dag voor onszelf en gaan we binnen Taipei een aantal plekken bezoeken.