Naar Sunmoonlake

Vandaag hebben we de Tarokokloof al weer achter ons gelaten. Allereerst hebben we vanmorgen afscheid genomen van de allerliefste dame die we bij onze verblijven tot nu toe zijn tegen gekomen. Als ze maar dacht dat we iets nodig hadden werd het al gebracht. Bekertjes, boekjes, een extra toplaag voor het matras, fruit van het eigen veld en de zelfgemaakte wijn/likeur van de beheerder. Alhoewel het wat lastig was dat we niet bij een dorpje of stadje zaten was het er wel heerlijk rustig en zo anders dan bij onze andere verblijven.
We zijn vandaag onderweg gegaan naar Sub,kon make, naar het plaatsje Nantou. We hebben daar tijdens onze vorige reis de Kerstdagen doorgebracht. Deze keer gaan we via de bergen van de oostkust naar de westkust. Alhoewel Nantou meer in het midden ligt dan in het westen. Het is een afstand van 150 km, met een reistijd van 5 uur. De adviessnelheod blijkt op de meeste plaatsen dan ook 30 km per uur te zijn. Het hoogste punt van de weg ligt op 3275 meter hoogte. Echt onvoorstelbaar bijna dat dar nog gewoon een autoweg ligt. Het is druk op de weg omdat het weekend is, zomervakantie voor de studenten en warm in de steden. Daardoor zoeken vele Taiwanezen ook de wat koelere plaatsen op. We zijn blij met Joe, als ervaren chauffeur in deze regio. Hij kent de bochten en wet wat te doen bij de tunnels waar je de tegenligger niet aan ziet komen en de weg maar breed genoeg is voor 1 auto. Na 2,5 uur rijden, zijn we bijna op de top en stappen we even uit om te luchten en een korte wandeling te lopen naar een van de bergtoppen. Joe vertelt ons dat er vele bergtoppen zijn en dat er een top 100 is van bergen waarvan je de top zou moeten bereiken in je leven. Joe is zelf een echte bergwandelaat en heeft er al zo'n 20 bereikt. Wij hebben er nu ook 1 bereikt, de kop van de lijst is er af.Daarna doorgereden om wat te gaan eten. Het is aan de andere kant van de berg echter nog veel drukker, overal staan auto's geparkeerd waar ze niet horen te staan (de politie is dan ook druk aan het bekeuringen uitdelen) en de restaurants zitten vol. Joe besluit daarom wat verder door te rijden. Tot groot plezier van in elk geval Dave en Robin stoppen we bij een restaurantje waar naar goed Taiwanees gebruik hele kippen worden geserveerd. Ja met kop en poten. Bleh, niks voor mij. Ik laat de kop dan ook graag van mij afdraaien en bedekken met servetten. Maar de kip smaakt wel goed, al kies ik alleen voor stukjes kip zonder botten.
Daarna doorgereden naar Sunmoonlake. Daar hebben we nog een stop gemaakt bij de Wen Wu tempel. Een grote, mooie tempel die ook nog eens mooi uitzicht heeft over het meer. Het regent inmiddels een beetje maar daar hebben we geen last van. Als we instappen voor de laatste 10 minuten richting ons hotel gaat de kraan open en komt de regen met bakken naar beneden. In het hotel hebben we mooie, luxe uitstralende kamers. Omdat de verwachting is dat de winkeltjes en eetstalletjes sluiten rond 19u en het al rond 18u is gaan we meteen de straatjes van het dorpje in. Door de late lunch geen zin om uitgebreid te eten. We kopen wat fruit en een soort pannenkoeken en eten dan al lopend op. Het is nog enorm druk en er is geen sprake van het sluiten om 19u. Na nog wat rondgelopen te hebben met af en toe wast regen halen we thee en koffie en gaan richting het hotel. We zijn net op tijd binnen voor de enorme regenbui die vervolgens nog wel een poos aan zou houden. We kletsen, spelen Skipbo of er wordt geprobeerd om filmpjes te kijken. De WiFi is echter niet erg goed en valt op een gegeven moment zelfs weg. Robin en Babette hebben, naar ik heb begrepen een alternatief gezocht om de tijd anders door te brengen. Koekjes etend, muziek luisterend en uiteindelijk wat squats..... ik was op de andere kamer maar ze hadden in elk geval er samen lol in. Morgen hier de omgeving verder bekijken