Tainan

Vandaag zijn we met onze volgende chauffeur, Joe, weer een eind richting het zuiden gegaan. Na twee en een half uur rijden zijn we aangekomen in Tainan, de oude hoofdstad van Taiwan. We hebben het landschap zien veranderen van bergachtig naar meer vlak landschap met allerlei vormen van landbouw. Tevens zijn we vanuit het midden van het land richting de westkust van Taiwan gegaan. Al rijdend zagen we ook het weer veranderen. Normaliter loopt de temperatuur op richting het zuiden, maar helaas is dat nu niet niet het geval. De lucht trok dicht en de wind nam toe. Uiteindelijk was het 19 graden toen we uit de auto stapten. Nog steeds niets om over te klagen, maar eerlijk is eerlijk de zon is wel heerlijk, dus die hadden we graag meegenomen richting het zuiden.
Zoals gezegd is Tainan de oude hoofdstad van Taiwan. Ten tijde van de Japanse bezetting is Taipei de hoofdstad geworden omdat deze dichter bij Japan ligt. In Tainan liggen historische sporen van Nederland. Tussen 1600 en 1700 is Taiwan, toen nog Formosa, 38 jaar in bezit van Nederland geweest. Daartoe is er op verschillende plaatsen een fort gebouwd. Oude restanten van de muren staan er nog en fort Zeelandia is voor een groot deel herbouwd. Tot de tijd dat de Nederlanders in Taiwan kwamen is de geschiedenis niet schriftelijk vastgelegd. De oorspronkelijke bewoners, de aboriginals, konden niet schrijven. Door toedoen van de Nederlanders hebben zij leren schrijven. Dit heeft er voor gezorgd dat sinds die tijd er geschreven geschiedenis is.
We hebben in Tainan allereerst de Chih Kantower bezorgd, ook wel fort Provincia genoemd. Ook dit was een Nederlands fort. Hier staat alleen nog een klein stukje van de muur en het fundament. Op dit fundament is vervolgens een soort tempel gebouwd. In de tempel was een kleine tentoonstelling van de geschiedenis. Tevens is in deze tempel de god van de educatie te vereren. We werden al door de gids gewaarschuwd dat het een hele lelijke god zou zijn. Daar bleek een verhaal aan vast te zitten. De beste man wilde in het verleden opklimmen tot de hoogste rang in het leger. Het laatste examen zou worden afgenomen door de keizer van China. Deze vond echter dat hij niet kon slagen omdat hij te lelijk was. Tot drie keer toe herhaalde dit proces zich. Op dat moment wilde hij zelfmoord plegen door zich te verdrinken maar werd door de keizer in de hemel daarvan weerhouden. Er kwam een drakenvis uit het water die hem optilde en naar de hemel bracht. Vanaf die tijd wordt deze man vereerd als god van de educatie. Studenten komen naar hem toe om te bidden voor goede examenuitslagen. Evenals in de tempel gisteren hebben studenten hun naam en gegevens achtergelaten met een wens voor hun studie.
Aansluitend aan dit bezoek zijn we ook hier op bezoek gegaan in een tempel voor Confusius (net als gisteren). Dit is de oudste tempel voor Confusius in Taiwan en er neergezet door de overheid. Eveneens ergens in 1600. De overheid liet deze tempel bouwen om aan de bevolking te laten weten dat zij onderwijs voor iedereen belangrijk vonden, voor de mensen van alle rangen en standen en niet alleen voor de rijken.
Na het bezoek aan de tempel zijn we doorgereden richting fort Zeelandia. Alvorens het fort te bezoeken zijn we iets gaan eten. Joe bracht ons naar een klein eettentje met hele lage stoelen en tafels. Waarop Danielle helemaal blij zei: He ik kan nu met mijn voeten bij de grond, iets wat ze niet gewend is. We hebben er noedels, garnalen en omelet gegeten. Doordat een gids precies weet waar je zijn moet kom je ook op dergelijke plekjes. Daar hadden we zelf nooit naar binnen gegaan.
Vervolgens dus richting fort Zeelandia. Zo leuk om allerlei Nederlandse namen te lezen, kaarten van Taiwan te zien liggen maar dan met Nederlandse teksten en namen. Fort Zeelandia kende onderdelen in het gebouw genoemd naar Vlissingen, Kamperveer, Arnemuiden enz. En als je die dan uit laat spreken door de Chinese gids, is dat erg grappig. Zoals het ons niet lukt om de Chinese klanken er allemaal uit te krijgen, zo is dat andersom voor hem met de Nederlandse klanken.
Tot slot hebben we het treehouse bezocht. We waren in de veronderstelling dat we iets van een boomhuis zouden zien. Wel het was een boomhuis, maar dan anders. Allereerst was er het huis. Nadat het huis verlaten is hebben de bomen uit de omgeving er bezit van genomen. Overal waar je kijkt zie je de bomen in,op, onder, aan het huis vastgegroeid zitten. Reden om dit huis niet te slopen, maar er een toeristische dingetje van te maken. Het heeft wel iets weg van het huis van een heks in een sprookje.
Op het terrein van het boomhuis staat ook het huis van een overleden man die ontzettend goed was in kalligraferen. Na een kort bezoek en de aanschaf van een oefenmatje en een kalligrafeerkwast (in Taiwan gebruiken ze geen pen, maar een kwast) zijn we weer terug naar de auto gegaan.
Daarna door naar het hotel, waar we een nacht verblijven. Het is een modern ingericht hotel, met zwart en wit. Het hotel is onderdeel van een luxe shoppingmall. Daar hebben we vanavond nog even een rondje gelopen en gegeten in de kelder. In de kelder waren talloze kleine eettentjes te vinden die met elkaar de tafels en stoelen delen. Daar kennen ze geen menukaarten maar vind je een wand met foto's en in vele gevallen ook allerlei plastic modellen waaraan je kunt zien wat er op je bord kan komen te liggen. Het eten was er prima, ware het niet dat Robin niet goed gekeken had en een gerecht voor zijn neus kreeg met meer peper dan hij gewend is. Maar goed met wat "sticky rice" er naast komt het ook wel weer goed. Nu weer terug in het hotel waar ik dit verhaal schrijf. Zo direct nog even wat foto's uitzoeken van gisteren en vandaag. Maar goed dan moet Robin eerst klaar zijn met facetimen want alle foto's staan op zijn computer.
Morgen vertrekken we dan uit dit hotel richting het zuidelijkste deel van Taiwan, Kenting. Het zal er waarschijnlijk niet zo warm zijn als gehoopt, maar dat ga ik jullie vertellen als we er zijn.