Weer op weg naar Taipei

Vandaag het laatste deel van onze rondreis, weer op weg naar Taipei. Een vier uur durende terugreis (zonder de tussenstops). Allereerst de weg terug uit het Tarokogebergte. We hebben enorm genoten deze dagen van de omgeving, het weer en het hotel. Ik denk dat ik namens iedereen kan zeggen dat we deze drie dagen in de mooiste omgeving van onze reis hebben gezeten. De hoogte van de bergen, de rivier, de bomen en planten enz. Na zo'n drie kwartier rijden waren we het gebied uit en hadden we weer zicht op de oceaan. Deze keer veel minder hoge golven dan we eerder gezien hebben. De wind was dan ook bijna volledig gaan liggen De eerste tussenstop is bij een klif. Helaas konden we de top niet helemaal zien omdat er teveel bewolking hing. Maar het zicht over de klif en de oceaan was wederom wel weer erg mooi. Vervolgens weer twee uur verder met de auto. Ook dit deel van de oostkust kent alleen maar een bergweg. Deze keer met enorme hoogteverschillen. Waarbij soms in korte tijd honderden meters hoogte werden overbrugd. Het geeft echter wel hele mooie uitzichten (en klapperende trommelvliezen). Om ons heen behoorlijk wat vrachtverkeer wat het niet altijd gemakkelijk had met het verloop in de weg. Na twee uur de volgende tussenstop bij een uitzichtpunt over een haven waar allerlei schepen in en uitvoeren. Van kleine visserscheepjes tot aan grote schepen van de marine. Naast dat we er heerlijk in het windje in de zon stonden wat het ook leuk om al die kleuren te zien van de boten en de bebouwing. Aansluitend zijn we in de haven gaan eten. Wederom op advies van Joe zijn we weer in een goede eetgelegenheid terecht gekomen waar we verse vis en garnalen konden eten. Want Danielle haar dagelijkse antwoord op de vraag wat wil je eten is SHRIMPS! Er is volgens mij nog geen dag geweest waarop ze geen gamba's gegeten heeft. Maar ja voor de prijs die we er hier voor moeten betalen kun je ook elke dag gamba's eten. Joe komt vast vaker in dit eethuisje want toen we aan kwamen rijden stond er al iemand op ons te wachten om de deur van de auto open te doen en naar een tafel te begeleiden. Ondanks dat het er heel erg druk was, was er een tafel voor ons vrij. Joe heeft het niet gezegd, maar ik denk dat hij geappt of gebeld heeft dat wij er aan kwamen. Naast onze bestelling kwam er ook nog het nodige extra op tafel wat gratis was. Daarmee stond er bijna twee keer zoveel eten op tafel als besteld. Op de rauwe zalm moesten we wat langer wachten omdat degene die de bestelling op had genomen het vergeten was. Meteen wel drie keer excuses en nog wat extra gratis eten. Toen bleek dat de zalm bevroren was nog meer excuses en nog meer extra eten. Waarbij Danielle meerdere keren de slappe lach kreeg omdat ze de man die de boel aanstuurde zo grappig vond praten. Uiteindelijk kwam het ook goed met de rauwe zalm. Bij het afrekenen hoefde we maar 33 euro te betalen voor het eten voor ons alle vijf. Daarna werd Joe nog iets extra toegestopt om mee naar huis te nemen, met nog een keer de excuses dat het met de zalm niet helemaal goed gekomen was. Voor ons echt geen probleem, maar ik denk dat ze Joe graag weer terug willen zien met nieuwe gasten.
Na het eten op weg voor het laatste uurtje richting Taipei. Nu niet meer over de bergweg, maar over de snelweg. En we zien dan ook al snel de drukte toenemen op de weg, evenals de bebouwing en de grootte van de steden. Aangekomen in Taipei brengt Joe ons eerst naar het Taiwan craft centre voor de inkoop van diverse souvenirs. Eindelijk zijn de lampionnen te koop waar Danielle en Robin heel veel zin in hadden. Daarnaast nog wat andere dingen gekocht.
Na het inchecken in het hotel waar we de eerste week ook waren nog even de stad in. Allereerst maar ergens koffie en thee drinken. We kiezen voor de Mc Cafe in de buurt van het hotel. Als we buiten komen moeten we allemaal wennen aan de herrie en de drukte op straat. Dat hebben we de afgelopen 10 dagen niet of nauwelijks meer gezien. En dan is het geluid wat 100 scooters en 50 auto's en bussen tegelijk maken echt heel hard, zeker omdat het ook spitsuur is en zowel de scholen uitgaan als mensen die uit het werk komen op de weg zitten.
Na de koffie en thee doorgelopen naar de Taiwan City mall. Een heel groot ondergronds winkelcentrum met heel veel kleine zaakjes. En gelukkig voor ons, helemaal niet druk. Danielle heeft geld gekregen van de oom en tante van Robin en wilde daar graag een Chinees jurkje voor kopen. Na een zoektocht op internet waren we uitgekomen bij deze shopping-mall. Er blijken 3 winkeltjes te zijn met jurkjes. Ook hier blijkt Danielle toch echt heel klein te zijn en ze heeft niet zoveel keuze, maar gelukkig voor haar zijn er jurkjes die passen en mooi zijn. Ze koopt er op dat moment 1. Maar na het rondje afgemaakt te hebben kan ze het andere jurkje wat past ook niet uit haar hoofd zetten en het past in het bedrag wat ze heeft gekregen, daarom toch terug om ook jurkje 2 te kopen. Tot slot nog even wat kleins gegeten en richting het hotel. Nog twee dagen te gaan. Voor morgen is er nog geen plan, voor overmorgen de laatste dag, maken we een afspraak om de oom en tante van Robin nog een keer te ontmoeten.
Helaas voor Danielle geen bericht meer dat haar moeder haar zou willen zien. Gelukkig kan ze zich er goed bij neerleggen en kijkt ze terug op een waardevolle middag die ze heeft gehad met Toni, de medewerker van het kindertehuis.