Longshan tempel en CSS
Door: Elza
Blijf op de hoogte en volg Bert, Elza, Danielle en Robin
19 December 2016 | Taiwan, Taiwan
Het was eigenlijk het plan van Danielle om dit verslag zelf te schrijven. Maar na alle indrukken van vandaag zit ze nu op haar gemakje te appen met vrienden thuis. Omdat ik jullie ook vandaag weer wil laten weten hoe onze dag was, ben ik zelf weer even achter de laptop gekropen. Na het ontbijt zijn we met de metro vertrokken richting de Longshan tempel. Voor zover mij bekend de grootste tempel in Taipei. Deze keer zijn we met de metro gegaan. We hebben er voor gekozen om een dagkaart te kopen. Aan het eind van de dag zou blijken hoe handig dit was. Tot nu toe geven de kinderen beiden aan dat ze niet in Taipei willen wonen. Maar de metro zouden ze graag inwisselen tegen de metro bij ons thuis. Vele malen sneller en goedkoper. Op deze manier dus ook snel bij de tempel aangekomen. waar we een uurtje hebben rondgelopen en er heel veel foto's zijn gemaakt. Bijzonder om te zien hoe de toeristen zich bijna verdringen rond degenen die de tempel bezoeken om te bidden. Eigenlijk ongepast, maar blijkbaar wel van belang om de tempel te kunnen onderhouden. Daarna met de metro vertrokken naar de Sun mat en memorial hal. Hier zijn we langs gelopen richting het park er achter. Opnieuw een kleine groene oase tussen de enorme hoeveelheid gebouwen. Hier een uurtje gezeten en genoten van de zon. Want ook vandaag is het hier weer mooi weer, rond de 25 graden, zon en een beetje wind. Daarna nog een klein stukje gelopen richting het kantoor van het kindertehuis van Danielle. Daar hebben we een rondleiding gehad en is er door Georgy aan Danielle opnieuw uitgelegd dat het nu niet mogelijk is om haar moeder te ontmoeten. Ze hebben haar post gestuurd waarop ze geen antwoord hebben gekregen. De post is echter ook niet retour afzender gegaan. Wat de reden is dat ze niet reageert is natuurlijk voor een deel gissen. Maar duidelijk is dat het ook op dit moment, jaren nadat Danielle is afgestaan, nog steeds niet geaccepteerd is in de samenleving en in de families. Mogelijk weet men in de huidige situatie ook niet dat moeder een kind heeft afgestaan. Maar ze blijven het proberen. Nu met kerst wordt er opnieuw een kaartje gestuurd waarbij de hoop is dat mogelijk aan het eind van onze reis er nog een kans is om haar te ontmoeten. Of wie weet ooit later eens. Danielle heeft een heel dik fotoboek gemaakt voor haar moeder en daarin ook een boodschap voor haar geschreven. Deze hebben we voor moeder achtergelaten in het kindertehuis, voor wie weet ooit. Daarna heeft Toni, een van de medewerkers van CSS, ons meegenomen naar het kindertehuis. Zij werkte al op kantoor ten tijde van de adoptie van Danielle en heeft moeder ook ooit ontmoet. We zijn met de metro en bus richting het kindertehuis gegaan. Helemaal aan de andere kant van Taipei. Ook in het kindertehuis hebben we een rondleiding gekregen en hebben we aan het eind van het bezoek nog een even met wat kindertjes mogen spelen. Kinderen die wachten op een plekje in een ander gezin. Enerzijds best verdrietig om te zien hoeveel van deze hele kleine kindertjes niet op kunnen groeien bij hun biologische moeder. Anderzijds mooi om te weten dat er liefdevol voor hen gezorgd wordt tot er een plekje is in een ander gezin. Tegenwoordig bij voorkeur eerst bij een gezin in Taiwan, maar helaas lukt dat ook regelmatig niet. Dan gaan de kinderen naar Nederland of een van de andere landen. Aan het eind van het bezoek bedenkt Tony dat ze ons mee wil nemen naar Tamsui. Een zeehaven ten noorden van Taipei. Opnieuw goed bereikbaar met de metro. Zo wordt ons kaartje voor vandaag dus heel goed gebruikt. Tamsui is tegenwoordig een echte toeristische trekpleister. Als je er rondloopt is dat goed te begrijpen. Helaas waren we net te laat om de zon onder te zien gaan. De lucht zag er nog prachtig uit met de verschillende kleuren en de lichtjes die overal branden langs de kustlijn. Het was achteraf goed om dit moment er achter aan te plakken. Toni kan de naam van Danielle trouwens niet uitspreken, dus vandaag is ze weer even Hsiao Fen genoemd. Toni is erg zorgzaam voor Danielle (en voor Robin en ons) en zoekt steeds even contact met haar. Dit geeft ruimte om ook nog andere vragen te stellen die zij eerder niet bedacht heeft. Aan het eind van deze dag is het een waardevolle ontmoeting geweest, waarbij Danielle aangeeft Toni niet meer te zullen vergeten. Ze is onder de indruk van de inspanningen die ondernomen worden door Toni en Georgie en de andere medewerkers om toch nog een mogelijkheid tot een ontmoeting te regelen. Dit maakt de teleurstelling die er toch is, nu we zo dichtbij haar moeder zijn, een stuk draaglijker. Na een bezoek aan de Starbucks, jawel vandaag is het wel gelukt, zijn we weer richting ons hotel gegaan. Halverwege hebben we afscheid genomen van Toni en haar bedankt voor vandaag. We nemen afscheid met de woorden dat we bidden voor een mogelijke ontmoeting met de moeder van Danielle. Ik pink maar even een traan weg, ontroerd en dankbaar voor vandaag en hopend op het goede. Echt zin in eten hebben we niet meer, na deze dag, dus vertrekken we richting de hotelkamer waar ik nu dit verhaal aan het schrijven ben. Morgen naar het kindertehuis van Robin om het bezoek aan zijn tante voor te bereiden. Maar nu eerst even niks.
-
19 December 2016 - 16:10
Yvonne:
Woh wat een mooi verslag....wederom ontroerd achter de pc!
Wij bidden zeker mee voor Danielle en haar moeder maar ook voor jullie verdere verloop van deze mooie en waardevolle reis.
Geniet van de momenten die jullie wel krijgen, de zon, de liefdevolle mensen en elkaar!
Love you all!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXx -
19 December 2016 - 16:15
Astrid:
Wat een mooi verslag en wat fijn om te horen dat ze zoveel moeite doen! Zal best emotioneel zijn geweest. Hoop echt dat de moeder zich op een goed moment bedenkt en dat ze kan zien wat een fantastisch kind Daniëlle is.xxx -
19 December 2016 - 16:34
Tineke:
Ook ik kan het niet lezen zonder tranen....
Wat een indrukken, wat moet er veel door je heen gaan Danielle.
Wat een ervaring zo met z'n viertjes.
Ook voor de komende dagen leven we mee!
Xxx -
19 December 2016 - 16:49
Amber:
Mooi geschreven! -
19 December 2016 - 16:59
Alice:
Ook ik ben er even stil van...
Fijn dat je de moeite neemt om ons weer op de hoogte te brengen, Elza. Wat een indrukken en emoties voor jullie. Zo fijn dat jullie deze reis samen kunnen beleven.
-
20 December 2016 - 22:32
Annemarie:
Ik krijg er kippenvel van....jullie maken heel wat mee. Echt bijzonder om te lezen dat jullie in CSS geweest zijn. Hopen voor Danielle dat er nog reactie komt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
